over de beautification en andere dingen

na onze laatste veldwerkuitstap en tevens post, - die phebe, onder mijn even niet zo heel waakzaam oog, kon opfleuren met mijn flatteus portret, werden we uitgenodigd om bij mony te gaan eten, waar we maar liefst een uur te laat kwamen: net toen we net de deur uitgingen, kreeg ik een telefoontje van isa, die naar salamanca (erasmus) vertrekt volgende week. maar door mezelf zeker bezocht wordt in november.

we bleven veel te lang plakken bij mony, neusden door zijn muziekcollectie, die heel wat leuke nummers maar helaas ook een videoclip van enrique iglesias bevatte (bailamos, met veel belangstelling mee bekeken door de keukenmeid (een zestigjarig, schriel vrouwtje in gele sari) die toevallig langsliep. ik vreesde voor een acute hartstilstand; die bleef gelukkig uit).

op onze riksja terug naar de campus trok ik mijn stoute schoenen aan en (de vraag brandde al weken op mijn lippen..) vroeg ik in mijn aller-allerbeste bangla aan onze puller of ik zijn broodwinning ook even mocht proberen te berijden. (dat gaat als volgt: ami ... try?? heftig armgezwaai naar riksja + stomme kop, cfr. foto vorige post). en ja hoor, met phebe op de achterbank begon ik aan een wilde rit die tien seconden later eindigde in een vervaarlijk scheefhangende riksja, 1 pootje in het veld en 1 op de semi-verharde weg. onbegrijpelijk parcours, zeer eigenzinnig voertuig. de volgende poging ging opmerkelijk beter, ik begon zowaar wat onraad te ruiken en ja hoor, de riksjapuller was mij stiekem aan het duwen. phebe verging het eigenlijk niet veel beter, en bij de riksjapuller bespeurden we zelfs een lichte angst om zijn bron van inkomsten aan ons te verliezen.

momenteel zijn we een weekje in dhaka;

een volledig reisverslag volgt wanneer we terug zijn.

nog enkele taferelen die we jullie totnogtoe hebben onthouden: 

• straten, meestal slechts halfverhard, worden hier steeds bevolkt door kleurrijke wezens. babyroze is geen uitzondering voor mannen, de vrouwen dragen prachtige of voddensari’s in bonte kleuren, en ook de diertjes zijn fluoroze (kip), hemelblauw (ganzen), grasgroen (geitjes),.. gekookte of gebakken dieren hebben ook regelmatig een bovennatuurlijke teint. 

• ‘beautification works’ in Khulna, 2 exemplaren. 

khan jahan ali mosque-miniatuur (mét verlichting 's nachts)

bengaalse tijger met vreemde grimas

• bakstenen worden eerst gebrand in reeds getoonde hoge schoorstenen.

het gebakken product, van lage kwaliteit en min of meer parallellepipedumvormig,

wordt daarna weer door een hakmolen gejaagd. de brokjes die hieruit komen, worden in zekere korrelgrootte-intervallen ingedeeld. per interval maakt men een grote hoop, ergens wat verderop, die niet zelden het volledige voetpad inneemt. wegens de vele grinddieven, worden deze hopen nooit alleen gelaten.

de bewaker in kwestie zit even op een andere hoop.

• billboards in bangladesh kennen slechts drie soorten reclame: knaloranje confituur, mobiele telefonie en roze zeep. hierin wordt soms redelijk ver gegaan.

slechts een klein fragment van gp-avenue,

die langs beide kanten met squatter-structuren bebouwd is.

• op elke straathoek staat wel een kraampje waar je pan kan kopen, een soort bittere noot die in mootjes gehakt ingepakt wordt in een al even bitter plantenblad. vooral oude mensen geloven sterk dat het helpt bij de spijsvertering, en lopen heelder dagen als runderen te malen. het spul laat een felrode kleur achter op hun tong, lippen en (vaak rotte) tanden, waardoor ze er continu uitzien alsof ze zopas een mals lammetje de keel hebben overgebeten. 

smaak weg: ter plaatse uitrochelen. publieke plaatsen en straathoeken hangen niet zelden onder de rode tufsels (hier bestaan zelfs verkeersborden voor!)

• en ook voor:

• publieke affectie-uitingen tussen echtparen zijn hier not done. homoseksualiteit is taboe, en grapjes maken hierover al helemaal. phebe en ik hebben het daar soms moeilijk mee, temeer omdat overal de talrijke babyroze mannen vrolijk hand in hand over de straten huppelen en elkaar uitgebreid knuffelen. vriendschappelijk. 

gezellig theekransje onder mannen

• bij mannen van middelbare leeftijd is het hier de trend - noem het midlife-crisis - hun haren knaloranje te verven met henna. na enkele mislukte pogingen, hebben we toch een prachtexemplaar kunnen vastleggen.

slijper van armbandjes uit schelp (sakha)