politiek intermezzo..:

(gisteren geschreven)

Bangladesh heeft sinds kort een (tijdelijk) militair regime – in zijn korte bestaan werd het land vooral bestuurd door twee rivaliserende ‘adellijke’ families. daarvan zijn de twee laatste machthebbers, Hasina van de ene clan en Khaleda Zia van de andere, de voorbije maanden respectievelijk gearresteerd en in de gevangenis gestopt, en onder huisarrest geplaatst wegens veelvuldige fraude en zelfs betrokkenheid bij meervoudige moord. Het militaire regime beloofde tegen het eind van dit jaar de democratie te herstellen. Ondertussen zien de straten zwart van de militairen.
Gisterennamiddag krijgen we telefoon van drie profs: waar we zijn? appartement? ok, binnen blijven want er zijn rellen in de stad. geen verdere uitleg. we zoeken op internet (nog steeds via SIM en Bluetooth), op CNN en Bangladeshi kranten wat er gaande is, dit is wat we vinden:
maandag werden in Dhaka, de hoofdstad, drie studenten van Dhaka University afgeranseld door soldaten. Er ontstonden rellen op de campus, waarbij studenten het leger, dat ook op de campus een kamp heeft, met stenen bekogelden, en de soldaten met geweld en traangas reageerden.
De volgende dag verspreidde de studentenopstand naar andere universiteiten over het hele land, vooral in de zogenaamde ’divisional headquarters’ (hoofdsteden van de 6 ’provincies’, die elk ong. de grootte van het vlaams gewest hebben): Sylhet, Rajshahi, Chittagong,..

Plots laat phebes operator (en dus ook internet) het volledig afweten, en ik bel papa op om te vragen of hij de situatie een beetje verder wil uitpluizen. Blijkbaar is er een avondklok ingesteld om 8PM in alle divisional headquarters, om de opstand te drukken. Khulna is er een van.
Om 7 is het donker, en wanneer we naar buiten kijken, zien we dat alle lichtjes in het Ladies’ Hostel, de meisjes-studentenhuisvesting waar we op uitkijken, gedoofd zijn. Terwijl die meiden normaal gezien lustig doorkwetteren tot een uur of 1. Hebben wij elektriciteit en zij niet?
De bewakingsdienst, die normaal gezien 24/24 rond ons gebouw loopt, komt een uur later vragen of we vanavond nog van plan zijn naar buiten te gaan. Natuurlijk niet, er is een avondklok. Dus worden we ‘s nachts opgesloten.
Papa belt terug ‘s avonds terug op de vaste lijn, die het gelukkig wel nog doet (ondertussen heeft ook mijn operator het begeven, en we beseffen dat de operatoren, alle drie in handen van het leger, met opzet zijn platgelegd), met verdere info: de universiteiten zijn vroegtijdig gesloten en alle studenten werden verplicht naar huis gestuurd (dat verklaart de gedoofde lichtjes, al vraag ik me af hoe al die studenten hun ouders kunnen verwittigen: sommige wonen verder dan een dagreis van Khulna verwijderd).
Ik ben een beetje bezorgd, en vooral kregelig omdat we niet naar buiten kunnen, maar papa reageert eigenlijk geboeid: dat er iets interessants op til is in Bangladesh, dat we goed onze ogen moeten openhouden, want in het verleden hebben studenten hier al twee maal een val van de regering tot stand kunnen brengen (dat verklaart de harde aanpak), dat we foto’s moeten nemen,..
Ik geraak nauwelijks in slaap, maar phebe ronkt al gauw als een baby’tje.
’s morgens willen we erop uittrekken (semi-persfotograaf en veldwerk), maar we worden angstvallig binnen de campus gehouden (sorry papa): ook overdag is er curfew, alle winkels zijn gesloten, en zelfs tijdens onze wandeling binnen de campus worden we wel vijf keer toegeroepen dat we terug naar ons appartement moeten.
Het land is letterlijk lamgelegd.
Het is angstwekkend te zien hoe snel en groot de impact van dit regime is, die we vooral voelen in het stilleggen van alle communicatienetwerken.

7.30PM
Ondertussen werd de curfew versoepeld tussen vier en zeven, zodat we inkopen konden gaan doen voor de volgende dagen. In khulna is er nauwelijks iets merkbaar, maar in de krant lazen we dat gisteren vooral in Rajshahi (in het noorden) er stevige rellen waren. Daar werd op de campus een vredige protestmars tegen de DU-incidenten gewelddadig uit mekaar gedreven, waarop relletjes met de politie ontstonden. De studenten begonnen hen met stenen te bekogelen en zo uit de campus te verdrijven. Ze trokken naar de residentie van de vice-chancellor (hoofd vd universiteit), probeerden die in te nemen en meubilair en voertuigen in brand te steken. Op verzoek van de vice-chancellor kwamen zo’n honderd extra manschappen ter versterking, die de studenten met rubberen kogels beschoten. Hierbij raakten ze een voorbijrijdende riksja-puller, die op slag dood was, en zijn passagier-student. Ja, en toen was het hek van de dam.

Maar hier in Khulna, alles vredig. Geen overstromingen, geen cholera, geen diarree-epidemies (soms een lokaal geval), geen slangenbeten, geen cyclonen. We zitten hier (voorlopig) fantastisch.

Ik probeer van de minuut internet die er straks aankomt gebruik te maken om dit te speedposten.